Ongelooflijk, dat ongeveer 1,5 miljard mensen wereldwijd Engels spreken. Dat is ongeveer 20 procent van de wereldbevolking! Ongeveer 370 miljoen mensen spreken Engels als eerste taal, maar het soort Engels dat ze spreken is afhankelijk van waar ze vandaan komen. Zo is het Engels dat wordt gesproken in Australië, Zuid-Afrika, het VK, Canada en de VS – om maar een paar landen op te noemen waar Engels de officiële taal is – allemaal een beetje anders, maar voor iedereen begrijpelijk. De twee meest bekende versies zijn Brits Engels en Amerikaans Engels – en als jij een van die miljard mensen bent die momenteel Engels studeren, of je denkt er over om de meest gesproken taal ter wereld te gaan leren dan vraag je je misschien af wat het verschil is. In een notendop: niet veel! Britten en Amerikanen begrijpen elkaar perfect! Maar voor jouw gemak hebben we de belangrijkste verschillen hieronder op een rijtje gezet in onze handige vergelijking van Brits Engels met Amerikaans Engels.
Waarom verschilt Brits van Amerikaans Engels?
In de 16de en 17de eeuw brachten kolonisten het Engels naar wat later de VS zou worden en in beide landen ontwikkelde het Engels zich anders. De twee talen blijven erg op elkaar lijken, maar er zijn een paar kleine verschillen. In de VS werd hier en daar de spelling vereenvoudigd en er ontstond een andere woordenschat, speciaal voor dingen die ontstonden nadat de eerste kolonisten waren aangekomen. Er zijn dus bijvoorbeeld veel verschillen als het gaat om auto gerelateerde termen zoals boot (VK Engels) en trunk (VS Engels) of gas (VS Engels) en petrol (VK Engels).
Woordenschat
Tegenwoordig is het meeste van de woordenschat precies hetzelfde, maar een paar algemene woorden zijn anders. Je kan de sportschoenen die je draagt “trainers” noemen, maar in de VS zeggen ze “sneakers”. Amerikanen gaan op “vacation” maar Britten nemen een “holiday”. Britten nemen bij hun lekkere kopje thee een “biscuit”, maar Amerikanen nemen een “cookie”. Vraag in het VK om “chips” en je krijgt patat, terwijl je in de VS een zak krijgt met wat ze in het VK “crisps” noemen. Als het wat frisjes wordt, dan trekken de Amerikanen hun “sweater” aan en Britse mensen dragen dan een “jumper”. Door de populariteit van Amerikaanse TV shows en muziek en door de globalisering van de Amerikaanse cultuur gebruiken Britse mensen deze termen steeds meer door elkaar; het is bijvoorbeeld net zo gewoon in het VK om “want to catch a movie?” te zeggen als “want to see a film?”. En hetzelfde geldt de andere kant op: lees dit fascinerende blog van Ben Yagoda maar eens, een professor in het Engels, die een paar van zijn favoriete Brittisismen op een rijtje zet, die in de VS populair worden.
Spelling
Sommige woorden worden in Brits Engels anders gespeld dan in Amerikaans Engels. Dit is ontstaan omdat de spelling meer en meer gestandaardiseerd werd in de 17de en 18de eeuw, speciaal na de publicatie van Samuel Johnsons A Dictionary of the English Language in 1755. Spelling in de VS werd stap voor stap vereenvoudigd en deze vereenvoudigde spelling werd gestandaardiseerd in A Compendious Dictionary of the English Language door Noah Webster, dat verscheen in 1806. Bijvoorbeeld: woorden die eindigen op “-our” in Brits Engels werden in Amerikaans Engels veranderd in “-or”. Tegenwoordig is dus “colour” in de VS “color”, “neighbour” is “neighbor”, enz. Andere algemene verschillen zijn woorden die eindigen op “-ise” in de VK spelling. In de VS veranderen die in “-ize”, zoals “realise/realize”, “recognise/recognize”, enz.
Accent
Naast de woordenschat is er nog een ander aspect, waarin het Britse Engels verschilt van zijn Amerikaanse neefje. Een van de bijzonderheden van het Britse Engels is het grote aantal regionale accenten op een relatief klein eiland. Wat wij kennen als “the Queen’s English” – misschien heb je het gehoord als je fan bent van de populaire TV serie The Crown – is daar maar één van. Omdat het Engels zich in anderhalf millennium in het VK heeft ontwikkeld, zijn er in die tijd verschillen ontstaan in de uitspraak op plekken die relatief dicht bij elkaar liggen – mensen uit Manchester bijvoorbeeld klinken anders dan mensen uit Liverpool, hoewel deze twee steden op slechts 50 kilometer afstand van elkaar liggen. Amerikaanse accenten lijken echter aanzienlijk meer op elkaar en het kan best lastig zijn om uitsluitend afgaand op het accent te onderscheiden waar iemand vandaan komt. Maar er is een hoofdverdeling tussen accenten in het noorden, zuiden en midden van het land.
Welk Engels is goed voor jou?
Als leerling Engels heb je de keuze uit het leren van Brits Engels of Amerikaans Engels, maar die keuze is veel minder belangrijk dan je keuze van een studiebestemming. Als je bijvoorbeeld een cursus Engels wil combineren met surfen, dan zit je in Santa Monica beter dan in zuid Londen. Als je in een stad wil zijn midden in de geschiedenis, dan is Londen een betere keuze. En dan heb je nog Australië, Canada, India, Ierland, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika, elk met een eigen versie (soms versies) van het Engels.
Daarbij komt nog, als je geen moedertaalspreker bent, dan is jouw Engels waarschijnlijk het Engels van de toekomst… er zijn momenteel meer mensen die Engels spreken als tweede of derde taal dan als moedertaal.
What do you think?